Soms heb je een situatie waarin je gewoon een held nodig hebt. Dat kan per keer verschillen, maar donderdagochtend had ik een held nodig. Alleen was er in velden of wegen geen geschikte held te vinden.

In voorbereiding op de hitte van de dag, begon het ritueel van ramen en gordijnen sluiten en het zonnescherm uitdraaien. Maar naast de knop van het zonnescherm zat een spin. Niet zo maar een spin, maar een ENORME spin. In huis ben ik altijd degene die deze geleedpotigen moet verwijderen en als anderen gruwelen van een kleintje dan vraag ik altijd hoe vaak ze opgegeten zijn door een spin. Maar van dit exemplaar liepen de rillingen over mijn rug.

Ik appte Vrouw, maar zij zat nog tot het eind van de middag op kantoor in Haarlem. Wie weet waar dit beest zich had verscholen tegen de tijd dat zij thuis zou komen. Ander plan. Onze kat zou het dier misschien wel willen hebben. Het probleem is alleen dat onze muren vorige maand zijn gestuct. Nu de kat bij de spin houden, zorgt dat ik dit weekend muren sta te herstellen.

Vrouw oppert de buurman in te schakelen, maar dat is mijn eer te na. Ik zie mezelf al aanbellen en vragen of hij voor de buurvrouwen een spin wil weghalen. Mijn opties raken op. Met lood in de schoenen en een flink verhoogd adrenalinepeil pak ik een glas. Uit de papierbak vis ik een ijsjesdoos. Bij de spin aangekomen, slaat de twijfel toe. Past ie wel in z’n geheel in de opening? Het is sneu als hij een pootje kwijtraakt. De spin merkt mijn twijfel op, glipt langs het glas en laat zich op de grond vallen.

Hij zit nu in ieder geval op een egaal oppervlak in plaats van in een hoek, dat maakt de jacht makkelijker. Toch weet hij weer te ontsnappen en glipt weg achter de poot van de lamp. Ik jaag ’m op en hoppa, het glas gaat precies over hem heen. Het karton schuif ik ertussen en na een kleine wandeling, vindt de spin een nieuw thuis in de bosjes verderop. Trots loop ik terug. Vandaag ben ik mijn eigen held.

Wil je dagelijks alle hoogtepunten uit het nieuws in je inbox?