Sanna Marin: waarom verwachten we zó veel van vrouwelijke politici?

2022-09-04 00:29:53 By : Mr. oscar jia

Als je geschrokken bent door de beelden van de Finse premier Sanna Marin die tijdens een huisfeestje danst, wacht dan maar tot je hoort wat mannelijke politici allemaal uitvreten.

Vorige week verschenen er twee video's van een vrouw die zingt en danst op een privéfeestje. Tot nu toe, niets bijzonders – en toch circuleerde dit non-verhaal snel onder de internationale media. Waarom? De vrouw in kwestie was toevallig de 36-jarige Finse premier Sanna Marin.

De media en bepaalde Finse politici waren zo geschokt door de aanblik van een vrouw die van haar vrije tijd met vrienden genoot, dat Marin niet alleen haar excuses moest aanbieden, maar ook een drugstest moest ondergaan om haar naam te zuiveren. 'Ik heb gedanst, gezongen en gefeest – volkomen legale dingen. En ik ben nog nooit in een situatie geweest waarin ik anderen drugs heb zien gebruiken of dat ik mensen ken die ze gebruiken,' zei ze.

Haar politieke tegenstanders beweren dat Marin's vermogen om een ​​sociaal leven te onderhouden, samen met een machtige baan, haar ongeschikt maakt voor een ambt en ze per definitie een slecht rolmodel is. Er zijn oproepen voor haar om af te treden, terwijl anderen het hebben beschreven als 'roekeloos' gedrag van een leider. Als reactie daarop zijn de vrouwen van Finland sindsdien begonnen met het delen van video's van zichzelf terwijl ze feesten om solidariteit met hun premier te tonen. 'Ik hoop dat in het anno 2022 wordt geaccepteerd dat zelfs besluitvormers dansen, zingen en naar feestjes gaan,' zei Marin deze week.

Love it! Danish women are posting videos of themselves partying while tagging Finnish Prime Minister Sanna Marin. To show “Solidarity with Sanna” pic.twitter.com/8gsUTuROLJ

Natuurlijk wordt geaccepteerd dat politici zich buiten werkuren laten gaan, maar alleen als ze een man zijn. Het voelt bijna saai om de voor de hand liggende vergelijking te noemen; de man die verantwoordelijk is voor de term 'partygate' – Boris Johnson. Een man die zijn eigen lockdown-regels met meerdere partijen overtrad en herhaaldelijk loog over dat te doen, voordat hij zijn publiek vertelde om 'door te gaan' toen het onhoudbaar werd om nog langer te liegen.

Een man die het grootste deel van de zomer op vakantie is geweest en zichzelf nadrukkelijk niet beschikbaar heeft gemaakt voor werk terwijl de meerderheid van het Verenigd Koninkrijk worstelt om hun rekeningen te betalen. Dan is er Nigel Farage, wiens vermogen om een ​​vol bierglas op zijn hoofd te balanceren hem blijkbaar tot een vrolijke 'man van het volk' maakte.

Natuurlijk wordt geaccepteerd dat politici zich buiten werkuren laten gaan, maar alleen als ze een man zijn.

Het is niet alleen in het VK dat mannelijke politici hun liefde voor een luidruchtig feestje hebben getoond. In Italië hebben we de voormalige premier en de huidige politieke comeback-koning Silvio Berlusconi wiens beruchte Bunga Bunga-feesten geen introductie behoeven. In feite gaven we zo weinig om de ongezonde aard van die soirees dat er een Covent Garden-restaurant naar hen is vernoemd, waar gasten 'de verborgen onderwereld van The Don kunnen ontdekken'.

In de VS zitten ze nog in de chaos en schade veroorzaakt door Donald Trump. Volgens deze logica mogen politici zich alleen vermaken als hun specifieke soort plezier bestaat uit door narcisme gevoede waanzin en het aanzetten tot rellen. Er zijn veel zeer succesvolle mannelijke politici die het veel slechter hebben gedaan; wiens 'misdrijven' over het hoofd worden gezien en snel vergeten in het voordeel dat ze 'gewoon jongens' zijn. Als we maar 'mannen mannen laten zijn'.

De realiteit is dat mannelijke politici altijd in staat zijn geweest om met meer weg te komen dan hun vrouwelijke tegenhangers. We accepteren mannelijk leiderschap veel gemakkelijker dan vrouwen die aan de macht zijn – en als vrouwen de top halen, houden we ze aan onrealistische normen. We eisen te allen tijde onberispelijk gedrag. Waarom verwachten we zo weinig van mannelijke politici en zo veel van vrouwelijke politici?

We zijn te vergevingsgezind als mannelijke leiders het verknoeien; we anticiperen er zelfs op. Hoeveel van ons voelden zich depressief maar waren niet verrast toen het nieuws bekend werd dat Boris Johnson in feite had geweten dat een van zijn collega's was beschuldigd van aanranding en hem toch had gepromoveerd? We tolereren slecht mannelijk leiderschapsgedrag, misschien omdat het gemakkelijker is om dat te doen dan toe te geven dat we vertrouwen verwarren met competentie.

Stel je voor dat het enige schandaal over jouw premier was dat ze graag op vrijdagavond dansten met hun vrienden.

Marin is zo hard veroordeeld omdat ze a) jong en b) een vrouw is – een dubbele bedreiging. De kans is klein dat als een mannelijke premier van dezelfde leeftijd op een vrijdagavond was ‘betrapt’ op dansen met zijn vrienden, hij ook zou zijn gepest om een ​​drugstest te ondergaan.

Er zijn misschien een paar memes geweest; het zou grotendeels licht zijn ontvangen. Wanneer een mannelijke politicus in de kroeg wordt gezien terwijl hij drinkt, wordt dit geïnterpreteerd als een teken van herkenbaarheid – politici, ze zijn net als wij! Boris Johnson heeft zijn hele carrière op dit uitgangspunt gebouwd: hij meed plechtigheid en professionaliteit ten gunste van een zogenaamde buitenbeentje die wist hoe hij zich moest vermaken.

Wat hij na werkuren deed, deed er niet toe voor mensen – het maakte hem in ieder geval sympathieker. Omgekeerd, wanneer Marin feestte met haar vrienden in de privacy van haar huis, is ze op de een of andere manier ongeschikt om leiding te geven en een gevaar voor haar mensen. Er is een compleet gebrek aan verhoudingen in hoe dit incident, als je het al zo mag noemen, is behandeld.

Als jij een van degenen bent die Marins vrije avond verontrustend vindt, wacht dan tot je hoort wat Boris Johnson, Vladimir Poetin, Donald Trump, Matt Gaetz en Matteo Salvini hebben uitgespookt. Al dit stomme, met vrouwenhaat beladen verhaal heeft me het gevoel gegeven dat het jaloezie is jegens het Finse volk. Stel je voor dat het enige schandaal in verband met je premier was dat ze graag op vrijdagavond dansten met hun vrienden.