Zoender omweg heb je nooit fouten gemaakt / Moa zoender omweg was je hier noois geraakt . Het is niet dat Augustijn Vermandere grossiert in wijze levenslessen en tegelspreuken op zijn weinig opbeurende derde album Kweethetnie , toch heeft hij maar weinig woorden nodig om als veertiger de worstelingen met het leven én de tijdgeest ­te vatten.

In 2019 kwam Vermandere junior met zijn debuut Echt piepen en zichzelf ontdekken als zanger en songschrijver-in-’t-West-Vlaams, maar ook als zoon van zijn vader. Bulkte zijn tweede album Gin Oge Toe in 2020 nog van de humor, dan is zijn derde ‘kindje’ een donkerdere plaat geworden.

Augustijn zingt over chronische pijn in Ossan zeer, een bewerking van de Red Zebra-klassieker I can’t live in a living room , en over het onvermijdelijke afscheid van een vriend in Een klein gebaar . Hij sneert in Geliek naar de betweterigheid van elke zelfverklaarde expert en haalt in Efficiënt de toenemende productiviteitsfetisj door de mangel.

Toch is er nog genoeg lichtvoetigheid aanwezig om Kweethetnie verteerbaar te houden. In Hypochonder steekt de zanger-schrijver de draak met de stress die hem bij het minste kuchje overvalt. Ja santé is dan weer niet meer dan een rijmelarijtje zonder pretentie, zowat het handelsmerk van vader Willem. Die heeft uitgerekend voor dit drinkliedje zijn klarinet nog eens van onder het stof gehaald, duikt in een andere song nog op de achtergrond op met een parlando maar ziet bovenal met Mijn land een van zijn minder bekende nummers respectvol gecoverd door zoonlief ­– een cadeautje voor Vaderdag, zo blijkt. ­­

Muzikaal hangt Augustijn deze keer ook niet echt de vrolijke Frans uit. Hij nam alle instrumenten voor eigen rekening maar de elektronische sound die uit de songs opdoemt, had ondanks het weinig opbeurende karakter van de teksten hier en daar best een kleine explosie kunnen verdragen.

Wil jij toegang tot alle artikels van Het Nieuwsblad? Duik in onze plusartikels en lees er elke maand 3 naar keuze gratis.