Na een beraad van ruim vijf uur heeft de Antwerpse assisenjury Roger Slegers donderdagavond schuldig verklaard aan doodslag. Op 25 september 2019 stak hij haar dood in zijn appartement in Zoersel. “Hij was onder invloed van alcohol, cannabis en eventueel medicatie, maar dat kan de feiten niet rechtvaardigen of verschonen”, oordeelde de jury.

De jury vond het niet geloofwaardig dat Lesley Roger eerst in zijn rechter onderarm gesneden zou hebben, dat heeft hij zelf gedaan. Daarmee volgen ze de wetsdokter, die eerder deze week verklaarde dat de kans op verwondingen op de binnenkant van je onderarm klein is in een gevecht. Bovendien waren de twee grote snijwonden parallel en was Roger Slegers linkshandig, dus was het ook technisch goed mogelijk dat hij zich daar gesneden heeft.

Maar zelfs als Lesley hem wel verwond zou hebben, dan nog vond de jury dat er geen sprake kon zijn van uitlokking. “Ook als Lesley verbaal agressief was, met een asbak heeft gegooid en hem verwond heeft, was dat niet in verhouding met de dodelijke steken”, motiveerde de jury. Ze stelde vast dat Lesley Swolfs overleed aan een complexe, dubbele steekwond op een vitale plaats in haar lichaam. Roger Slegers had het mes met het witte lemmet met kracht in haar linker schouderblad geboord. Met het zwarte mes, dat ook in zijn appartement lag, had hij zichzelf verwond. Dat kan al gebeurd zijn voor Lesley in elkaar is gezakt, want ze had bloed van hem onder de zolen van haar laarzen.

De jury was rond half drie ’s middags in beraad gegaan nadat alle partijen aan het woord waren geweest. “Er was al vaker fysieke agressie geweest van Roger tegen Lesley. Drank, drugs, jaloezie, stress, dat was de explosieve lading bij hem”, zei Sofie Adé in haar requisitoir. Achteraf hielp Roger Lesley niet. “Hij heeft niet geprobeerd het bloeden te stelpen of haar te reanimeren en hij heeft ook de hulpdiensten niet gebeld. Als hij haar niet dood wilde, waarom heeft hij dan geen hulp geroepen? Ik geloof er niks van dat hij het bewustzijn is verloren. Hij heeft na de feiten nog in zijn arm gesneden en tien pillen Tranxene genomen, daar zijn alle experten het over eens. Zijn stoppen zijn doorgeslagen en Lesley moest het bekopen, ze had geen enkel verweer.”

“Drie jaar lang klonk uw verhaal als een plaat van Shaggy: It Wasn’t Me”, pleitte Sanne De Clerck, advocate van Lesleys jongere broer. “Maar uw ontkenning is in uw gezicht ontploft. Drie jaar hebben we moeten wachten op de bekentenis dat u drie keer heeft gestoken. Ze is doodgestoken in dat miezerig hoekje tussen de zetel en de radiator, waar de grootste plas bloed lag. Roger wilde haar dood.”

De advocaten van Roger Slegers hadden de jury gevraagd om hem niet schuldig te verklaren aan doodslag maar aan slagen en verwondingen met de dood tot gevolg, of aan uitgelokte doodslag of slagen en verwondingen. Advocaat Cedric Monheim pleitte dat Lesley op zijn minst moreel geweld pleegde voor de feiten, ook als ze niet gestoken zou hebben. “Ze gooide met een asbak, er was overal glas, er was hysterisch geroep en getier, ook dat zijn zware gewelddaden.” Daar ging de jury dus niet in mee.

Meester Monheim vond het ook niet bewezen dat Roger Slegers Lesley dood wilde. “Er is weinig kracht voor nodig om met een mes door mensenvlees te gaan. Roger besefte niet dat de linker schouder een gevaarlijke plek is. Koos hij wel bewust om dat mes te nemen? Nee, dat was er voorhanden.” De vader en jongste broer van Lesley verlieten tijdens zijn pleidooi gedegouteerd de zaal. Donderdagavond barstte de oudste broer van Lesley in tranen uit na het horen van de uitspraak, opgelucht dat de jury Roger Slegers schuldig verklaard heeft.

In zijn laatste woord had Roger nog gezegd dat hij spijt heeft. “Dit had niet mogen gebeuren. Het doet me veel pijn om de familie te zien lijden. Het spijt me diep.”

Vrijdag volgen de pleidooien over de strafmaat. De maximu